Wielowymiarowe DNA stymuluje nasze zdrowie i długie życie (1)

Życie i świadomość w świetle zintegrowanej nauki (XXI) – NŚ 03/2022
Przeczytasz w 6 min.
Fot.Gerd Altman. Pixabay.com
Pojawienie się człowieka rozumnego na drodze ewolucji w wyniku przypadkowych mutacji DNA jego człekokształtnych przodków jest aktualnie podawane w wątpliwość. Przeczy temu choćby liczba 23 chromosomów w naszym genomie, podczas gdy nasi domniemani protoplaści mają ich 24

W 1987 r. w grocie na północy Kaukazu znaleziono szczątki neandertalskiej dziewczynki sprzed 29 tys. lat, której kości były tak dobrze zachowane, że udało się odtworzyć jej mtDNA i porównać z mtDNA współczesnego człowieka. Wykazano na tej podstawie, że neandertalczyk nie może być bezpośrednim przodkiem obecnego Homo sapiens, skoro nie dał wkładu do współczesnego ludzkiego mtDNA [1] Inne badania porównawcze potwierdziły ten wniosek, więc uznano, że człowiek rozumny mógł pojawić się nie wiadomo skąd nawet ok. 200 tys. lat temu.

Warto wiedzieć, że nasze DNA zawiera też nietypowe chromosomy, których brak u domniemanych przodków człowieka.

Taką anomalią jest ludzki chromosom nr 2 powstały z połączenia dwóch chromosomów wcześniejszego DNA, przy równoczesnej modyfikacji tego zespolenia (pewne geny usunięto, inne dodano) w celu zapewnienia nowej strukturze stabilności [2].

Chromosom ten odpowiedzialny jest za powstanie w strukturze ludzkiego mózgu kory nowej. Dzięki niemu możemy logicznie i racjonalnie myśleć, kreować mowę w celu komunikowania się, uprawiać sztukę (np. śpiew, sztuki plastyczne, literaturę), a także potrafimy tworzyć normy moralne i kontrolować emocje.

Skokowa zmiana jakościowa w funkcjonowaniu naszego ciała, przy zdecydowanie skomplikowanym procesie prowadzącym do powstania tego chromosomu sugeruje, że nie wydarzyło się to w wyniku powolnej ewolucji bazującej na przypadkowych mutacjach, lecz było efektem celowego działania w ramach inżynierii genetycznej, które przeprowadzono ok. 200 tys. lat temu. Współpracujący z chromosomem nr 2 chromosom nr 7 (tylko ludzie go mają) poprzez tworzenie połączeń nerwowych między szczęką i mózgiem umożliwia nam praktyczną realizację mowy i śpiewu, a wiele wskazuje na to, że pojawił się w tym samym czasie.

Dalsza treść jest płatna

 

Czytaj bez ograniczeń

Odblokuj treści
(najczęściej zadawane pytania)

Tags: