Gdy Wszechświat stanie się otchłanią

Temat końca świata zaprząta ludzką wyobraźnię od niepamiętnych czasów. O tym, co wówczas wydarzy się z Ziemią i nami mówią nie tylko religie, ale także poszczególne dziedziny nauki. Upadek cywilizacji, czy przestrogi przed apokaliptycznymi kataklizmami regularnie goszczą w dyskusji publicznej. Apokalipsa głęboko zakorzeniła się w naszej świadomości, jednakże rozmowy o finalnym losie Wszechświata są mniej powszechne, choć równie ciekawe i rozpalające wyobraźnię. Ludzka rasa, w znanej nam formie, raczej (na szczęście?) tego nie doczeka. Za miliardy lat, gdy Kosmos będzie umierał, możemy już nie istnieć, jednak energia, którą jesteśmy, będzie się unosić w czasoprzestrzeni, uczestnicząc w tych wielkich, kosmicznych zdarzeniach.

Zacznij od Einsteina

Aby podjąć rozważania na temat ewolucji naszego Uniwersum oraz jego ewentualnego początku i końca, należy zacząć od kluczowych odkryć. Współczesna kosmologia rozpoczęła swój właściwy bieg na przełomie XIX i XX w., kiedy młody Albert Einstein zaczynał rozmyślać o podróżach na promieniu światła. Te eksperymenty myślowe – jak sam zwykł je nazywać – stały się zarzewiem rewolucyjnych koncepcji.