Mówił o planach utworzenia Nieznanego Świata…

Na mojej drodze stanęli wtedy przypadkowo ludzie, którzy nieśli dla mnie: Zbigniew Garnuszewski – akupunkturę, Jerzy Łozowski – homeopatię, A. Dernałowicz – irydologię, Andrzej Rakowski – kręgarstwo, Irena Gumowska – dietetykę, Jacek Santorski – psychoedukację, Kinga Wiśniewska-Roszkowska – głodówki, Aleksander Ożarowski – ziołolecznictwo, Artur Stojko – apiterapię…

Był to dla mnie czas niezwykle intensywnej nauki – większość weekendów spędzałem na różnych sympozjach, warsztatach, kongresach. Matką chrzestną mojej medycyny stała się Lucyna Winnicka, która poznała mnie z wieloma wspaniałymi ludźmi. To w dużej mierze dzięki niej zacząłem poważnie, odważnie i z ciekawością traktować dziwne fenomeny Nieznanego. Stanęła też na mojej drodze literatura wedyjska – Bhagawat Gita uczyniła mnie teistą, a kolejne Kanta Shrimad Bagvatam zaprowadziły do Cyborana i Mircei Eliadego. Stałem się nagle gnostykiem, pozornie samotnie szukającym Boga. Pozornie, bo Coś/Ktoś prowadził mnie za rękę, podsuwał lektury, tematy, przyprowadzał ludzi z ich ideami i pasjami. Całe moje zawodowe i osobiste życie stanęło na głowie. Stałem się kimś nowym, kto zaczął iść zupełnie nową drogą. Marka poznałem w tym samym czasie, co Anię – choć każdego z nich z osobna. Ania zwróciła moją uwagę urodą i klasą. Marek – zdystansowany, ale poruszony, śledził jakby z lotu ptaka wydarzenia sympozjalne. Kolekcjonował znajomości z wszystkimi oryginałami, wypełniającymi wtedy salę. Byłem jednym z takich dziwolągów intelektualnych, którym się zainteresował. Spotkaliśmy się w tamtym okresie kilka razy. Mówił o planach utworzenia swojego czasopisma – pochwalił się nawet kiedyś pierwszym numerem… Zaciekawił mnie swoim uporem w realizacji marzenia, której początku byłem świadkiem. W tym czasie też marzyłem, ale o własnej lecznicy – a już wtedy byłem wydawcą i redaktorem czasopism: Akupunktura Polska i Medycyna Naturalna oraz prowadziłem swój stały program w Radiu Koszalin. Polubiliśmy się, mimo że miał jedną wadę, której nie znosiłem – palił. Zawsze mieliśmy o czym rozmawiać i z czego się śmiać. Byliśmy młodzi i cieszyły nas materialne sukcesy.

Lata 90. ub.w., zmieniły nasze życia. Marek odniósł sukces, stając się wydawcą ważnego tytułu. Ja, usiłując zrealizować swoje uciekające marzenie o własnej placówce medycznej, wpadłem w karuzelę przeprowadzek po Polsce – chciałem nawet emigrować. Porażka za porażką – tak wtedy myślałem. Nasze kontakty zacieśniły się dzięki rubryce Lekarz naturalista, aż do czasu mojej rezygnacji z bycia jej stałym felietonistą (z czego do dziś nie wytłumaczyłem się czytelnikom). Zrezygnowałem, gdyż większą przygodą od medycyny jest dla mnie duchowość. Marek to rozumiał, bo to była też i Jego pasja. Wiele rozmawialiśmy na ten temat, gdy gościł u mnie. Byłem wtedy jeszcze na etapie fascynacji nauką Bruna Groeninga i z tego punktu widzenia opisywałem Mu swój światopogląd. Marek też miał swoją gnozę, ale nie doszło do jej opisania, bo wdaliśmy się, smakując alkohol, w erystyczny spór; czy agnostyk to gnostyk…

Każdy ma swoją drogę, a w stworzeniu, wszystko jest dobrze… Od czasu tamtej rozmowy z Markiem identyfikuję się jako część Shaumbry i dziś potrafiłbym chyba prosto przedstawić Mu swój wywód: Duchowo jestem częścią Boga – tak jak kropla jest częścią Oceanu, a Ocean jest częścią kropli...