W rozmowie z Markiem Żelkowskim dr Krzysztof Grudnik, tłumacz biografii założyciela Kościoła Szatana, mówi o tym, jak książka Urodzony z ogonem obala legendy narosłe wokół postaci LaVeya, w jaki sposób Doug Brod dokumentuje jego medialne kreacje i konfrontuje je z faktami. Tłumacz opowiada też, jak może wyglądać odbiór Czarnego Papieża we współczesnej Polsce. Wspomina również o satanicznej panice lat 80. ub.w., o relacjach LaVeya ze światem artystów oraz rozważa, czy – mimo kontrowersji – jego postać i filozofia wciąż mają dzisiaj znaczenie
Anton Szandor LaVey to niewątpliwie mistrz prowokacji, który potrafił zamienić własne życie w spektakl. Dla jednych był filozofem skrajnego indywidualizmu, dla innych cynicznym showmanem igrającym z religijnymi tabu.
Biografia Urodzony z ogonem. Diabelskie życie i niegodziwe czasy Antona Szandora LaVeya, założyciela Kościoła Szatana przybliża kolejne etapy jego życia – od młodego outsidera dorastającego w Kalifornii, przez twórcę Kościoła Szatana, aż po figurę medialną, która bawiła i oburzała amerykańską opinię publiczną. Dzięki przekładowi dr. Krzysztofa Grudnika polscy czytelnicy mają okazję po raz pierwszy zapoznać się z pełnym, rzetelnie udokumentowanym portretem Czarnego Papieża – pozbawionym sensacyjnych mitów, a zarazem pełnym wyrazistości.
W książce Doug Brod obala wiele mitów, które LaVey sam o sobie tworzył. Które z tych dekonstrukcji legendy uważa Pan za najważniejsze i dlaczego?
– Nie wydaje mi się, żeby jakieś pojedyncze kłamstwo na temat życia LaVeya było szczególnie ważne. Myślę, że nabierają one znaczenia właśnie ze względu na ich liczbę. Cokolwiek słyszeliśmy o nim, było najprawdopodobniej mistyfikacją albo przynajmniej przesadą. Jeśli jednak z taką starannością tworzył swój wizerunek, to u niektórych czytelników (tak samo jak u mnie) pojawi się pewnie zainteresowanie: jaki w takim razie był naprawdę?
LaVey był mistrzem autopromocji i medialnego spektaklu. Jak książka Broda ukazuje ten aspekt jego działalności?
– Brod rozprawia się z kreacjami LaVeya w sposób bezwzględny i metodyczny. Jeśli ten wspomniał, że pracował w jakimś miejscu, autor znajdzie listy płac z całej dekady, by udowodnić, że to nieprawda. Ale czytając jego książkę, nie ma się wrażenia, że robi to w złej wierze. Po prostu chce pokazać pewien modus operandi, który przejawiał się na bardzo wielu płaszczyznach. Jakby LaVey tak bardzo uwierzył w swoją autokreację, że z czasem już nie potrafił mówić prawdy.
dr Krzysztof Grudnik
Dr Krzysztof Grudnik – literaturoznawca, tłumacz, redaktor. Autor książek (m.in. Okultyzm i nowoczesność, Gryzę grozę). Prowadzi serie wydawnicze Niesamowitnicy oraz Mistrzowiegrozy. Przełożył na język polski utwory m.in.: Aleistera Crowleya, Heleny Bławatskiej, ColinaWilsona, H.P. Lovecrafta. Redaktor rocznika Sny umarłych i edytor pierwszego kompletnego wydania dzieł Stefana Grabińskiego.
