Dlaczego jesteśmy na Ziemi? – O refleksjach Bernarda Jakoby’ego

Przeczytasz w 6 min.
Bernard Jakoby. Fot. domena publiczna
Czy zastanawiałeś się kiedyś, drogi Czytelniku, dlaczego właściwie jesteśmy ludźmi, istotami ziemskimi? Czy mógłbyś być odmiennym stworzeniem lub zajmować inne miejsce w Kosmosie? A czy taka możliwość nie zakładałaby, że jesteśmy czymś więcej niż tylko ziemskim ciałem?

Postawione w tytule pytanie w swej istocie mogłoby się wydawać oderwane od rzeczywistości w jakiej żyjemy, ba, w ogóle niepotrzebne, szczególnie ludziom twardo stąpającym po ziemi, którzy na co dzień zmagają się z trudami życia i walczą o przetrwanie. Któż więc i po co miałby zaprzątać sobie głowę takimi pytaniami? Czy nie należy po prostu żyć tak, jak pozwala na to samo życie?

A jednak to proste pytanie odnosi się do fundamentalnej zasady ludzkiej egzystencji i jej jakości, innymi słowy do zrozumienia własnej tożsamości: kim naprawdę jestem? Jeśli tracimy ten fakt z oczu, nie uświadamiając sobie naszego pierwotnego przeznaczenia, zbaczamy z drogi własnego człowieczeństwa. W skali cywilizacji brniemy w ślepą uliczkę materialistycznej mentalności.

Postawione tu pytanie w jakiejś mierze i w różnej postaci towarzyszy człowiekowi w historii jego myśli. Nadto implikuje inne fundamentalne pytania – o istotę i nadrzędny sens samego Stworzenia, co tłumaczy nasze istnienie, wyjaśnia celowość codziennych zmagań, usprawiedliwia przemijalność oraz to, co czyni nas na Ziemi szczęśliwymi i cierpiącymi zarazem. Ludzie też na różne sposoby i zawsze starali się odczytywać czy też nadawać sens własnej egzystencji, dając temu wyraz w mitologiach, religiach, filozofii, literaturze czy sztuce.

Bernard Jakoby (ur. 1957) podjął trud odpowiedzi na owo pytanie w książce tak właśnie zatytułowanej

Dlaczego jesteśmy na Ziemi?

Ma ona wartość nie tylko intelektualną, poznawczą, ale nade wszystko praktyczną – w sensie egzystencjalnym – gdyż zdejmuje z nas lęk przed śmiercią, dowodząc jego irracjonalności. Jeżeli uświadomimy sobie własną nieśmiertelność (podlegającą jednakże uniwersalnemu prawu karmy, naturalnemu prawu przyczyny i skutku), radykalnej zmianie ulegnie nasza życiowa postawa – zbliżymy się do Źródła samego życia i własnego przeznaczenia, którym jest Miłość. Uzyskamy w ten sposób większą świadomość, kim naprawdę jesteśmy, a tym samym jak powinniśmy żyć.

Na czym jednak zasadza się wyjątkowa wartość odpowiedzi Jakoby’ego? Przede wszystkim nie są to czyste spekulacje natury filozoficzno-etycznej, ani dociekania wyprowadzane z wiary. Spojrzenie Jakoby’ego na fenomen człowieczeństwa, celowość ziemskiej egzystencji i na to, co dzieje się z człowiekiem po fizycznej śmierci ziemskiego wcielenia, ugruntowane jest w badaniach doświadczeń z pogranicza życia i śmierci, jak również w zabiegach stosujących regresję hipnotyczną, cofających świadomość człowieka do poprzednich wcieleń i życia między wcieleniami. Przedmiot tych badań już dziś z całą pewnością możemy uznać za absolutnie realny. Mamy więc do czynienia z wiedzą o charakterze naukowym, która w niemałym stopniu podlega weryfikacji (por. np. badania Pima van Lommela).

Dalsza treść jest płatna

 

Czytaj bez ograniczeń

Odblokuj treści
(najczęściej zadawane pytania)