Fizyka kształtu i moc Wielkiej Piramidy

To dziedzina nauki zajmująca się kształtami obiektów oraz ich właściwościami fizycznymi. Bada na przykład deformacje materiałów w reakcjach chemicznych czy dynamikę cieczy w mikroskopijnych kanałach. Zupełnie nieoczekiwane rezultaty dały jednak pomiary modelu Wielkiej Piramidy z Gizy. Szczególnie zaskakujące właściwości ujawniają się na jednej trzeciej wysokości budowli…

Część Czytelników spotkała się zapewne z opisem tajemniczego oddziaływania, które dotyczy… żyletek. Umieszczone wewnątrz piramidy mają, w niewytłumaczalny sposób, ostrzyć się samoistnie. Okazuje się, wbrew powszechnemu mniemaniu, że nie są to mity i bujdy. Mało tego, podobnych efektów jest więcej. Zbudowawszy odpowiednio odwzorowane modele, naukowcy zbadali wpływ kształtu Piramidy Cheopsa (lub Wielkiej Piramidy z Gizy – jak niektórzy wolą ją nazywać) na procesy zachodzące zarówno w materii organicznej, jak i nieożywionej. Punktem wyjścia była chęć poznania jej domniemanych funkcji mumifikujących. Domniemanych, ponieważ dotąd nie znaleziono jednoznacznych dowodów potwierdzających funeralne przeznaczenie budowli.

Elektromagnetyczna energia Piramidy Cheopsa

Tępienie żyletek sprowadza się do powierzchniowego uszkodzenia struktury krystalicznej metalu. Natomiast, co stwierdzono w badaniach mikroskopowych, zostaje ona odbudowana po określonym czasie spędzonym w piramidzie. Przeprowadzono wiele testów na mikroorganizmach i roślinach, ale także na metalach i wodzie. Wykazano, że oddziaływanie na konkretną próbkę jest uzależnione od jej umiejscowienia wewnątrz monumentu – i może to być zarówno wpływ negatywny, jak i pozytywny, przy czym ten drugi obserwowano w jednej trzeciej wysokości budowli.