“Polskie Życie po Życiu” – recenzja książki

Książka opowiada prawdziwe historie ludzi, którzy przeżyli śmierć kliniczną. Dramatyczne szpitalne epizody, zapaści i zawały, wypadki i zdarzenia , które pozwoliły zajrzeć za kurtynę i przekonać się , że życie to nie koniec naszego istnienia. Poznajemy wspólne cechy umierania: lekkość, lot przez tunel, spotkanie z Opiekuńczymi Istotami i Światłem, którego nie da się opisać ziemskimi słowami. Także przepiękne kolory i  “niebiańska muzyka” często towarzyszą po drugiej stronie. Przekonujemy się , że zjawiska te to nie , jak często mówi nauka-halucynacje, ale zjawiska jak najbardziej realne. Obserwacje swojego ciała i akcji ratunkowej, a nawet rzeczy lub szczegółów w innych pokojach dają ku temu kolejny dowód. Bardzo interesujące są  zmiany osobowości i postrzegania rzeczywistości u osób odratowanych. Ludzie Ci nie boją się już śmierci, odnajdują sens życia, często zmieniają podejście do Świata, odkrywają zdolności artystyczne lub wręcz uzdrawiające. A wszystko działo się w Polsce, wśród nas.

Relacje te (a było ich ładnych kilka tysięcy), zbierane przez Redakcję “Nieznany Świat” zainicjowały pierwszy w Polsce zjazd ludzi, którzy doświadczyli śmierci klinicznej. Został on zorganizowany przez Redakcję w Warszawie 17 lutego 1996 r. Na spotkanie przyjechało ponad setka osób, plus wielu dziennikarzy i ludzi nauki.

Po przeczytaniu w mojej glowie ciągle widze słowa, wypowiedziane przez osobę, która przeżyła śmierć kliniczną:

“…Jakiś głos powiedział mi, że z tych 35 lat, które przeżyłem, tak naprawdę żyłem zaledwie 3,5 roku. Reszta to spanie, jedzenie i rzeczy nie warte wzmianki…”

Słowa te pozwalają mi pamiętać, aby być w życiu jeszcze bardziej uważnym i bardziej być tu i teraz.

Książka dostępna w naszej Biblioteczce, zachęcam do lektury.

Mozna ja nabyć tez w Księgarni-Galerii “Nieznany Świat”:

http://nieznany.pl/pl/p/Polskie-zycie-po-zyciu.-Relacje-ludzi-uratowanych-ze-stanu-smierci-klinicznej/488